Var að lesa blogg
Róberts Marshall þar sem hann segir frá því þegar hann fyrrverandi fréttamaðurinn og yfirmaður NFS mætti í Silfur Egils og hitti fyrrverandi samstarfsmenn, þ.á.m. Eyþór Árnason sviðsstjóri.
"Hitti marga gamla vinnufélaga þegar ég kom við á NFS í dag þegar ég mætti í Silfur Egils. Eyþór sviðstjóri er einn þeirra. Eyþór er stofnun í íslensku sjónvarpi. Hann hefur það fyrir sið að klappa manni á axlir þegar hann er búinn að tengja í mann hljóðnema og eyra. Afskaplega ljúfur og góður maður sem starfsfólk ÍÚ, Norðurljósa, 365 hefur átt hvert bein í síðustu árin. Hann var kjörinn starfsmaður ársins á árshátíð fyrir nokkrum árum þegar ákveðið var að kjósa ávallt starfsmann ársins. Held að siðurinn hafi lagst af eftir þessa fyrstu tilnefningu. Fólk var alltaf að leita að einhverjum jafngóðum Eyþóri en hann fannst ekki þrátt fyrir þennan fjölda úrvalsfólks. Mundi þetta þegar hann klappaði mér á axlirnar í dag. Útsendingarstressið hvarf eins og dögg og ég mundi að ég ætla að hafa gaman af þessum slag. Gott að hitta þetta fólk. "
Gaman að menn vekja athygli á mönnunum sem halda öllu dæminu saman. Ég man þegar ég var einu sinni viðstaddur upptöku á Viltu vinna milljón. Maður hélt að Þorsteinn Joð væri sæi um þetta allta þarna, en öðru nær. Hann var bara í aukahlutverki. Eyþór var þarna aðalkallinn í að þetta gengi, reyndar með Þór Freyssyni. En Eyþór er einn af örfáum starfsmönnum NFS/Stöðvar 2 og hvað þetta hefur heitið sem hefur lifað af maaaarga niðurskurði og það skil ég vel. Eðal maður, enda Skagfirðingur.
Held ég hafi verið fjögurra ára þegar Eyþór var að kenna í Varmahlíð og ég var eitthvað að þvælast með pabba og mömmu í Miðgarði og leiddist, Eyþór reddaði því, bauð mér bara að vera með í tíma í skólanum. Má segja að ég hafi byrjað fjögurra ára í skóla, reyndar bara einn dag. Það var svo sem ekki mikið meira í sex ára bekk, 1 dag í viku.